Het perspectief over een olifant
Iedere situatie heeft verschillende perspectieven; het is de kunst om ze te leren waarnemen. Dat kan heel anders zijn dan iemand ooit heeft kunnen bedenken. Wat voor de een duidelijk zichtbaar is, is voor de ander soms letterlijk niets. Het verhaal hieronder illustreert mijn visie hierover.
Een verhaal
In het oude India lag een stad waarvan de inwoners allemaal blind waren. Op een dag kwam de koning met zijn hofhouding naar deze stad en zette er zijn kamp op. De koning bezat een olifant die hij gebruikte om ontzag af te dwingen. De mensen stonden te popelen om te ontdekken wat dat was, een olifant. Ze hadden geen idee wat de vorm of het uiterlijk was. Sommige blinden renden vooruit en betastten het dier. Vertel ons alles, riepen de stadsgenoten bij terugkomst. De man die het oor had aangeraakt zei: Het is een groot, ruw ding, net een tapijt. De jongen die de slurf voorzichtig had aangeraakt vertelde: het is een kromme en holle pijp. Een vrouw die de staart flink had betast zei: het is een slang. En het kind dat een poot had omhelsd, riep: het is krachtig en stevig, zoals een pilaar.
De koning lachte: ieder had op de tast maar een deel van de olifant onderzocht. Maar niemand kon het geheel overzien. Het dier was te groot om in een keer waar te nemen. Maar samen konden ze de waarheid leren kennen.
Dit verhaal is waar het voor mij over gaat: verschillende perspectieven laten zien. Om elkaars waarheid te leren kennen. Om daarmee patronen te ontdekken, betekenis te geven en daaruit nieuwe inzichten te halen. Die inzichten kun je aan je organisatie teruggeven en daarover een dialoog beginnen. Daarmee heb je impact.